1) Γοτθική: Είναι η γλώσσα των Γότθων, Βησιγότθων και Οστρογότθων, γνωστή επίσης ως ανατολική γερμανική, η οποία διατηρήθηκε σε ευρεία χρήση μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. Παλαιότερο μνημείο στη γλώσσα αυτή είναι ένα μακροσκελές απόσπασμα από μετάφραση της Καινής Διαθήκης του 4ου αιώνα μ.Χ., έργο του περίφημου επισκόπου Ουλφίλα (Wulfila-Βουλφίλα). Η γοτθική, ως ζωντανή γλώσσα, μιλιόταν μέχρι τον 16ο αιώνα από γοτθικής καταγωγής κατοίκους της Κριμαίας.

2) Βόρεια Γερμανική: Η γλώσσα αυτή περιλαμβάνει τα γλωσσικά ιδιώματα της δανικής, σουηδικής, νορβηγικής και ισλανδικής, δηλαδή τις σκανδιναβικές γλώσσες. Η σουηδική γλώσσα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη, μιας και έχει διατηρήσει αρκετά στοιχεία της αρχαίας Βόρειας Γερμανικής γλώσσας. Η ισλανδική είναι η γλώσσα από την οποία έχουμε τα παλαιότερα μνημεία, γνωστά ως Edda, του 9ου αιώνα μ.Χ. Τα Edda είναι κείμενα λαογραφικού περιεχομένου με πληροφορίες για μύθους, παραδόσεις και έθιμα, τα οποία παρέχουν, λόγω της παλαιότητάς τους, χρήσιμο υλικό σε εθνολόγους και γλωσσολόγους ερευνητές, που καταπιάνονται με την σύνθεση της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών. Οι σκανδιναβικές, ως ζωντανές γλώσσες (που μιλιούνται ακόμα δηλαδή), μορφοποιήθηκαν πλήρως και άρχισαν να έχουν γραπτή μορφή γύρω στο 1.500 μ.Χ. Οι Νορβηγοί μέχρι τον 19ο αιώνα είχαν ως επίσημη γλώσσα τους τη δανέζικη. Από τον 19ο αιώνα και ύστερα χρησιμοποίησαν την εθνική τους γλώσσα, η οποία μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται παράλληλα με τα δανέζικα

  ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ -ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ